Etxeko arreta-programen indibidualizazioa indartzeko baliatzen den formuletako bat erabiltzaileari funtsak ematea da, zuzenean kontrata ditzan behar dituen zaintza-zerbitzuak (Direct Funding). Lan horrek Australiako, Amerikako Estatu Batuetako eta Erresuma Batuko adineko pertsonei zuzendutako mota horretako programei buruzko literatura zientifikoa aztertzen du. Aukera askea luze-zabal jorratzen da azterlan horietako gehienetan, eta ustezko abantailekin loturiko helburu arautzaile gisa agertzen da. Alabaina, ikerketa batzuek zalantzan ipintzen dute aukeratzeko gaitasuna benetakoa ote den erabiltzaile askoren kasuan. Halaber, kritikatu egiten dute oso gutxitan heltzen zaiela zaintzaileen itxaropenei eta beharrei, eta ohartarazten dute sekula ez dela bermatzen zainketen kalitatea besterik gabe eta bere kabuz. Egileek diotenez, aukera askearen enfasiak zaildu egiten du etxeko arreta-programen berezko konplexutasuna hautematea, eta ez du aintzakotzat hartzen harreman pertsonalek arretaren kalitatean duten garrantzia. Ondorioztatzen dute, orobat, bi auziak luze-zabal jorratu izan direla teoria feministan eta zainketen etikan, eta ikuspegi neoliberalaz bestelako ikuspegiak eskaintzen dituztela etxeko arreta ulertzeko.