COVID-19aren eragina Europar Batasuneko gizarte-zerbitzuetan

Balizko gizarte-arriskuei aurre egiteko txosten honetan COVID-19ak izandako eragina neurtu nahi izan dute. Izan ere, gizarte-zerbitzuak gaizki prestatuta omen zeuden, eta kontingentzia-planak, haien ebaluaziorako metodologiak eta aldaketa teknologikoa garatu beharra nabarmentzen dute txosten honetan.

COVID-19aren pandemiak eten egin zuen EB osoko gizarte-zerbitzuen prestazioa eta erabilera, eta egokitu eta zerbitzuak emateko modu berriak garatu behar izan ziren. Txosten honen bitartez, esperientzia horietatik ikasitako irakaspenak identifikatu nahi dira, gizarte-arrisku berrien aurrean sektorea garatzeko eta etorkizuneko krisiei aurre egiteko erresilientzia eraikitzeko. Pandemiaren berrikuntzek eta ikasgaiek eragin iraunkorra izan dezaten ezinbestekoa izango da finantzaketa egokia eta baliabideak sendotzea. Testuinguru horretan, EBko gizarte-gastuaren azken bi hamarkadetako bilakaera aztertzen da, Estatu-kideen lehentasunak nabarmentzeko. Txostenak pandemiaren osteko errekuperazio paketeak (NextGenerationEU) etorkizunean gizarte zerbitzuak garatzeko duen garrantzia ere aztertzen du.

Gizarte-zerbitzuak gaizki prestatuta zeuden pandemiarako. Sektoreak krisiaren eskakizunei erantzuteko gaitasunik, mediku-ekipamendurik eta babes-ekipamendu pertsonalik ez izateaz gain, egiturazko ahuleziek eraginkortasunez funtzionatzeko gaitasuna eragozten zioten. Pandemiak gizarte-zerbitzuen eskaintzan eta denbora horretan ikasitakoetan izan dituen ondorio negatiboak kontuan hartuta, lehentasunezkoa izan behar du zerbitzu-hornitzaileentzako kontingentzia-planak eta plan horiek ebaluatzeko metodologiak garatzeak. Pandemiaren ostean sortutako erronka nagusiek ingurune aldatua sortu dute, eta gizarte-zerbitzuek horretara egokitu behar dute; aldaketa teknologikoa bere egin behar dute, eta aldaketa hori susta dezaketen politikak eta neurriak modu proaktiboan aplikatzen parte hartu behar dute.