Espainiako Hirugarren Sektoreko finantzaketa-ereduaren etorkizuna

Ikerketak Hirugarren Sektore Sozialeko erakundeen finantzaketa-eredua aztertzen du, haien iraunkortasuna eta finantzaketa-iturrien dibertsifikazioa bultzatuz. 2024ko abenduan argitaratutako txostenak sektoreak dituen erronkak eta aukerak azpimarratzen ditu, finantzaketa publikoaren mendekotasun handiari aurre egiteko beharra nabarmenduz.

Eduki nagusi gisara ondokoa dio: sektorearen diru-sarreren %46,7a finantzaketa publikotik dator (subentzioak eta kontratuak), %22,4a pribatutik (dohaintzak, enpresak) eta %30,8a iturri propioetatik (zerbitzuak, kideen kuotak). Azken urteetan, iturri pribatuen eta propioen pisua handitu da, baina mendekotasun publikoa nabarmena da.

Sektorearen erronkak aztergai hartzen ditu ikerketak, eta nabarmentzekoak dira administrazio-zailtasunak, hau da, subentzioen prozesuak konplexuak eta astunak dira, bereziki erakunde txikientzat. Plangintza falta da bigarrena, izan ere, diru-sarrera epe laburren ondorioz plangintza zaildu egiten da. Bestetik, dibertsifikazio murriztuaren ondorioz, erakundeek ez dute behar adina baliabiderik iturri pribatuak bilatzeko. Azkenik, landa-eremuko erakundeek hirietakoek baino zailtasun handiagoak omen dituzte.

Txostenak zenbait gomendio iradokitzen ditu. Lehenik, finantzaketa publikoa indartzearen garrantzia azpimarratzen du, eta horretarako subentzioen prozesuak sinplifikatu eta konpromiso luzekoak sustatu behar omen dira. Iturri pribatuko diru-sarrerak hazi behar dira, enpresekin lankidetza-estrategiak garatu eta dohaintzak sustatzeko kanpainak eginda. Profesionalizazioa da hirugarren gomendioa, kudeaketa ekonomikoaren prestakuntza hobetu eta teknologia erabili ahal izateko. Azkenik, erakundeek elkarren artean eta beste sektoreekin (akademikoa, enpresariala) elkarlana bultzatzea iradokitzen du txostenak.