Kartzela eta etxegabetasuna

Txosten konparatibo hau Etxerik Gabeko Pertsonen Europako Behatokiak zuzendutako azterlan batzuen hamahirugarrena da. Ikerketak Europa osoko espetxe-sistemen eta etxegabetasunaren arteko elkarguneak aztertzen ditu.

Ikerketa honek etxegabekoen inguruan espetxea eta etxerik eza aztertzen ditu EB osoan. Kartzelatik irtetea trantsizio-aldi kritikoa izan daiteke, eta horrek etxebizitzarik ez izateko arriskua ekar dezake, baldin eta ez bada ematen etxebizitzarako konponbide bat eta laguntza egokirik aske utzi aurretik eta ondoren. Era berean, espetxe-zigorrak etxebizitzarik ez izatea eragin dezake, bien bitartean errentamendu-erregimenari eusteko mekanismorik ez dagoenean. Azterlanak etxerik gabeko pertsonen eta espetxeratuen arteko harremanari buruzko ebidentziak aztertzen ditu, baita etxerik ez duten pertsonak EBko 13 estatu-kidetan espetxetik ez ateratzeko egungo politika eta praktika ere, eta Europako beste bi herrialderekin konparazioak egiten ditu.

Ikerketa honen ardura kartzelatik irtetearen inguruko politika, praktika eta protokoloetan datza, bai kondena amaitzean, bai askatasun goiztiarrean, eta nola gurutza daitezkeen erregimen horien funtzionamenduaren aldaketak etxerik gabeko pertsonekin. Aztertzen da, halaber, nola eragin dezaketen espetxeratuak bizi diren pertsonen premiek, ezaugarriek, bizipenek eta aukerek etxerik ez izateko arriskuan ere. Etxerik gabeko pertsonen datuak ere nahiko mugatuak eta nahiko aldakorrak izan dira EBko estatu-kideetan. Hala ere, kartzelan sartzen diren pertsona gehienak etxerik gabe ez dauden bitartean, preso berrien artean etxerik ez dutela adierazten duten tasak biztanleria orokorra baino askoz handiagoak izaten dira.